Kennis slurpen, meer, meer, meer…

Wat is het toch, dat vele echt-wel-slimme-en-capabele-mensen zo vaak blijven ronddolen in het cirkeltje van kennis opdoen, nog meer kennis opdoen, vinden dat ze nog niet genoeg weten, dat het nog niet compleet genoeg is en dan weer nòg meer kennis gaan opdoen. Allemaal in hetzelfde vakgebied, of daaraan gelieerd. Cursussen volgen, boeken lezen, internet afstruinen om relevante artikelen, … Reuze interessant allemaal en tegelijk houdt het je af van het belangrijkste: de uitvoering. Want pas dan gebeurt er iets!

Is het je onverzadigbare cognitieve honger?

Is het stiekem het impostor-syndrome*) dat ervoor zorgt dat je denkt dat je (nog) niet genoeg weet?

Is het omdat ‘kennis opdoen’ eenvoudig het eerste is wat je doet?

Waarom ik dit vraag? Omdat ik de afgelopen week van meerdere personen hoorde dat ze eerst nog even ergens meer van willen weten, vóórdat ze ….. (vul maar een doel in). Terwijl ze al zoveel weten, bakken aan kennis hebben opgedaan en zichzelf toch nog niet goed genoeg vinden om de plannen die ze hebben uit te voeren.

Natuurlijk heb je kennis en theorie nodig: het maakt je rijker, het vult je aan. Ik vind het heerlijk om iets nieuws te lezen. Om iets te weten wat ik eerst nog niet wist. Hoe meer binnen mijn interesseveld, hoe meer ik wil verdiepen. Al kan je me overal mee boeien zolang het nieuw is en lekker gebracht wordt: een beetje snel en met bevlogenheid graag 😉

Ik deed het ook hoor. Had al een stevige opleiding tot coach gevolgd. Coachte al jaren binnen mijn werk in loondienst. Toen ik zelfstandige werd, ging ik ineens een idiote stapel boeken over coaching kopen. Al lezende kwam ik er gelukkig snel achter dat dat mij niet ging helpen als zelfstandig coach. Waarna ik ben gaan investeren in andere zaken, zoals ondernemerskennis en marketingkennis. En in een coach om mij te helpen bij de barrières die ik tegenkwam in het ondernemen (want oh, pas toen werd er ècht wat van me gevraagd!).

Soms klopt het. Soms heb je echt eerst meer kennis nodig voordat je aan de slag gaat. Bijvoorbeeld wanneer je trainersvaardigheden mist en je jouw expertise op anderen over wilt brengen. Zo kan je nog wel meer verzinnen. Maar vaak -en dat weet je voor jezelf het best!- is het niet veel meer dan het uitstellen van inzet, het onbekende voor je uitschuiven, je onzekerheid verdoezelen of het vermijden van echte actie.

Vraag jezelf dus eens af wat de echte reden is, als je er weer een stuk tekst bij pakt, of een tutorial, review of welk stuk inhoud dan ook. Vul je een kennisgat op? Of vind je het misschien lastig om dingen concreet aan te pakken?

Kennis en inzicht is waardevol, je maakt het compleet door te doen. Door te doen, ben je in actie. Door actie, krijg je resultaat. En dat resultaat kan je weer versterken of verfijnen, net wat er nodig is.  Mocht het je niet lukken om van kennis slurpen naar actie over te gaan, dan wil ik je daar natuurlijk graag bij helpen.

Wat is jouw relatie met kennis? Laat het me weten in het commentaarveld bij dit artikel, ik ben benieuwd.

*) Impostor-syndrome: vertaald naar het Nederlands is dat het bedriegers-syndroom. Het gevoel dat je denkt ieder moment ontmaskerd te kunnen worden, dat ze ‘je door’ hebben, dat ze zien dat je het eigenlijk toch helemaal niet kunt. De grap is dat je het zelf bent, die onvoldoende in je geloofd. Nou ja… ècht grappig is dat natuurlijk niet… Gelukkig kan je er wel wat aan doen!

Koekje erbij? (of: er uit halen wat er in zit, moet dat?)

Het werk schoot er een beetje bij in de afgelopen tijd.
Hoe je het noemt, noem je het, maar het is wel een spelbreker, die griep of ernstige verkoudheid. Het doorkruist al mijn leuke plannen. Plannen die ik nu rustig aan weer oppak. Ik wil er natuurlijk wel uit halen wat er in zit (hint) 😉

Het maken van de gratis online cursus over de keerzijde van intelligentie heeft dus wat vertraging opgelopen. Als je je al had aangemeld, supertof dat je er bij bent (en nog even geduld a.u.b.).

Goed, nu doet mijn hoofd het weer een beetje en terwijl ik met de cursus bezig was, dacht ik weer eens na over het waarom.

Waarom ‘moet’ dat eigenlijk, er uit halen wat er in zit?

En toen dacht ik aan een koekje… (het zal ook eens niet)

Stel, wij gaan samen een kopje koffie drinken, of thee, dat kan ook.
Je krijgt er een lekker koekje bij (en je bent niet aan de lijn ofzo)
Eet je dit koekje helemaal op?
Meestal wel hè.
Je neemt niet een hap om vervolgens de rest te laten staan.
Dat gaat nergens over.
Je benut gewoon dat wat er is.
Simpel.

En zo zie ik het ook een beetje met je talenten. Ik geloof niet dat we op de wereld zijn gekomen om dingen maar half te doen. En toch gebeurt dat. Dat gebeurt zo vaak. Te vaak. Niet laten zien wat je kunt. Verhullen waar je toe in staat bent. Niet benutten van dat wat er is. Al van jongs af aan gooien mensen een deel hun koekje weg. En dat zorgt ervoor dat ze te weinig voldoening ervaren en niet ècht gelukkig zijn. Zonde!

Weet je, heb je echt geen trek in een koekje, prima. Dan niet. Maar als je wel trek hebt, als je meer van dat koekje lust: Eet het dan op.

Geniet van het lekkers dat binnen je bereik ligt.

Met de gratis online cursus ontdek je hoe een aangeboren hoge intelligentie er de oorzaak van kan zijn dat je vergeet je hele koekje op te eten en ervan te genieten. Of hoe het komt dat je niet goed weet hoe je je koekje helemaal opeet. En natuurlijk laat ik zien hoe je het omkeert, hoe je wel het leven creëert waarvan jij denkt: JA, dit is het! Doe je mee? Schrijf je vast gratis in, dan mis je niks!

Uitstelgedrag: 4 tips om op het laatste moment te pieken.

Ik zal de laatste zijn die beweert dat uitstelgedrag geen serieus probleem kan zijn. Onlangs had ik een sessie met een energieke dame die werkelijk alles voor zich uit schuift, ook leuke dingen. Ze heeft er echt last van. Reuze creatief, zoveel plannen en toch… Er komt niks uit haar handen. Of te laat. Of net op tijd, maar dan is het resultaat lang niet wat het zou kunnen zijn. Zo is uitstelgedrag heel naar.

Uitstellen is negatief gedrag als je niet voor elkaar krijgt wat je graag zou willen, als je achterstanden oploopt, of als je er door in de problemen raakt.

Uitstelgedrag is logisch gedrag. Als je weet dat je gedrag het gevolg is van je gedachten, kan je bedenken dat je jezelf overtuigingen en gewoontes hebt aangeleerd die uitstelgedrag in de hand werken. Als het negatieve effecten heeft, is het noodzaak om aan de slag te gaan met je ontwikkelde overtuigingen en gewoontes. Ik kom daar later zeker op terug, omdat er echt iets aan te doen is.

Laatste-moment-stress, half werk, verprutste tijd, weinig voldoening. Je herkent het vast wel als je een notoire uitsteller bent. Wil je er iets aan doen, dan is de eerste vraag waarop je antwoord wilt hebben: wat levert het uitstellen je op? Want als je er ècht alleen last van had, dan deed je het toch niet?

Aan de andere kant: uitstellen is niet altijd erg. Afgelopen week wilde een andere dame, Bianca, van haar uitstelgedrag af. Ik stelde haar vragen, om te zien wat nou precies het probleem is. Zij vertelde dat ze het niet altijd heeft, maar vooral bij dingen die ze niet leuk vind. Ik vroeg of het haar wel eens in de problemen brengt. Nou, nee, ze heeft uiteindelijk toch alles wel op tijd af. Levert ze dan slecht werk? Zeker niet, los van het feit dat ze altijd nog wel puntjes ter verbetering ziet (ha, perfectionisme, ook een tof thema).

Mij werd het echte probleem nog niet helder. “Wat is er voor jou fijn aan om het uit te stellen”, vroeg ik. Al zoekend noemde Bianca een aantal voordelen voor het uitstellen van ‘stomme dingen’:

– Ze heeft tijd en aandacht voor leukere dingen.
– Als ze het laat doet, werkt ze efficiënter.
– Ze weet dat het toch wel goed komt als ze het uitstelt.
– De voldoening van op-het-nippertje werken is veel groter.

Grappig, ze dacht dat het uitstellen een probleem was. Eigenlijk is dit helemaal geen probleem voor haar. Ze heeft de overtuiging dat ze eerder moet beginnen dan voor haar prettig is. Dat is waar ze last van heeft. Het vreet aan haar, omdat ze vanuit haar omgeving het signaal krijgt (of denkt te krijgen) dat ze aan het uitstellen is. Vanuit haar positie bekeken, is het niet nodig om zich druk te maken. Ze presteert veel beter als er een beetje druk achter zit. Bianca levert prima werk als het snel moet. Ze geniet meer van het volbrengen als ze het mooi nog even ‘gefixt’ heeft. In plaats van haar geworstel met uitstellen, is het slimmer haar neiging om lekker te pieken te accepteren. Dat past haar veel beter!

Op het laatste moment pieken, 4 tips:

1: Doe dat wat bij jou past.

Als je van de kick van het laatste nippertje houdt, maak dat laatste moment werk juist de bedoeling! Jij hebt je eigen (snelle) stijl, maak daar gebruik van.

2: Communiceer.

Als het gaat om zaken waar een ander belang bij heeft, zorg dan dat je de ander weet dat hij erop kan vertrouwen dat het goed komt. Laat dat ook zien in je gedrag. Dit punt is voor Bianca essentieel, omdat haar stijl anders is dan die van betrokkenen in haar omgeving.

3: Plan je zaken.

Als je zicht houdt op je agenda, hou je regie over wat er nog moet gebeuren. Zo kan je zelfverzekerd pieken, de kwaliteit van je werk waarborgen en wordt je niet overrompeld door conflicterende acties.

4: Pas je deadline aan.

Dit helpt mij enorm. Ik werk ook het best als de tijd dringt. Ik stel met mezelf altijd een eigen deadline vast. Een moment waarop iets af moet, zodat er nog reparatie-tijd is als ik door omstandigheden verhinderd raak. Een ziek kind, een weigerende printer, of zoals nu geen stem hebben. Deze deadline is voor mij heel fijn. Het verlost me van echte stress en ik neem het wel zo serieus dat ik de kick van volledige toewijding ervaar.

Wat is jouw relatie met uitstellen of juist graag willen pieken? Laat het me weten in een reactie op dit blog 🙂

Wil je kennis met me maken? Dat kan in een kennismakingsgesprek (vrijblijvend) of door je aan te melden voor de gratis online cursus ‘de keerzijde van intelligentie.

De keerzijde van intelligentie (en mijn persoonlijke verhaal)

Echt niks doen? Daar ben ik geen held in.

De hersteltijd van mijn oog-operaties werd een tijd van bezinning en reflectie. Tijd om mijn worstelingen onder ogen te zien (knipoog) en een blik te werpen (nog een knipoog) op de toekomst.

Het resultaat: erkenning dat intelligent zijn niet zaligmakend is en dat ik al jaren doe wat ik ooit wil gaan doen…

Ik worstelde. Met jou!

Met al mijn klanten, lezers, volgers. Zo divers als jullie zijn, zo gelijkend zijn de struikelblokken. Wel iets willen en het toch niet optimaal voor elkaar krijgen. Een ingewikkelde relatie met je comfortzone: er uit willen, maar steeds terugpiepen. Visionair zijn, maar vaardigheden missen om het naar wens te volbrengen. Ondertussen zijn jullie zo uiteenlopend: werknemers, ondernemers, werkzoekend, van hoogopgeleid tot autodidact of niets af gemaakt. Mijn worsteling: hoe noem ik jullie? Wat is de grote overeenkomst van mijn leukste klanten? De grap is: al die tijd zat ik er met mijn neus bovenop. Thuis.

Het leven thuis is intens. Een achtbaan is er niets bij.

Na jaren ‘gedoe’ hebben we vast kunnen stellen dat onze oudste zoon hoogbegaafd is met een bizarre IQ-score van 145+. Dat is heftig en het heeft grote invloed op ons leven. Want het gaat niet alleen om dat cijfer, maar om het hele ‘zijn’. Honger naar kennis, beweging en autonomie en tegelijk moeite met inzet en dingen voor elkaar krijgen. De uitdaging om hem de voorwaarden te bieden die hij nodig heeft vervullen we met liefde. En eerlijk gezegd kost het ook bakken met energie. We zijn op de goede weg, samen met school.
De jongste springt minder in het oog. Perfectionistisch, zelfbewust en omgevingsbewust. Zij vindt het heel moeilijk om te laten zien wat ze kan. Haar denken heeft enorme diepgang, met intense gevoelens als gevolg. Van ons vraagt dat inleving, ondersteuning en motivering. Met haar hebben we de juiste insteek nog niet gevonden, het is een pittig proces.
Het afgelopen jaar werd de lijn tussen wat mijn kinderen te leren hebben en de zaken waar mijn klanten tegenaan lopen steeds helderder. Er viel van alles op z’n plek en toch… probeerde ik thuis en werk uit elkaar te houden.

Hoogbegaafdheid en hoge intelligentie.

Ik heb me in de afgelopen jaren veel kennis eigen gemaakt op het gebied van hoogbegaafdheid en intelligentie. Ik volg de autoriteiten op dit gebied en ik verslind literatuur. Het geeft handvatten voor ons leven thuis met de kinderen. Het geeft met terugwerkende kracht inzicht en herkenning t.a.v. mijn eigen ontwikkeling, levenservaring en gemaakte keuzes. Het geeft inspiratie voor mijn werk. Ik merkte dat mijn werkwijze naadloos aansluit op de problematiek waar hoog-intelligente of hoogbegaafde mensen tegenaan lopen. Het leek me tof om ‘er ooit iets mee te gaan doen’. Tot ik door de verplichte relaxtijd met mijn nieuwe ogen, de zaak in een ander daglicht zag… Ik doe het al!

Ik doe het al!

Dat is het! Mijn leukste klanten worstelen met problemen waar hoogbegaafde en hoog intelligente mensen mee worstelen. Ik ga er dus niet ooit wat mee doen, ik doe het al! En dat wist ik eigenlijk ook wel. Iets weerhield me om het beestje bij de naam te noemen. Hoge intelligentie en zeker hoogbegaafdheid iets is waar je in ons ‘doe-maar-normaal-land’ niet mee te koop loopt, vooral niet met de moeilijke kant ervan. Hoe suf van mij! Want het is zó nodig dat het hardnekkige beeld van altijd succesvolle intelligente mensen recht wordt gezet. De keerzijde van intelligentie en hoogbegaafdheid moet uit de taboesfeer.

Leuker leven.

Ga maar eens vragen hoeveel mensen een leuker leven willen hebben dan nu. Dat zijn er nogal wat. Als je wilt is er prima iets aan te doen, bijvoorbeeld met coaching. Mensen met een hoog IQ ervaren vaak andere struikelblokken in het waarmaken van hun dromen. Regelmatig weten ze dit niet, of voelen ze zichzelf niet eens zo slim, omdat dat wat ze graag willen, niet lukt. Van jongs af aan zijn er patronen ingeslopen die in het volwassen leven hardnekkig stand houden. De intense belevingswereld en hoger bewustzijn van hoogbegaafde mensen kunnen zorgen voor worstelingen met zelfbeeld, perfectionisme, onderpresteren en levensvervulling, die het maken van keuzes, in actie komen en doorzetten aardig ingewikkeld maken. Gelukkig is er groeiende aandacht voor de ontwikkeling van hoogbegaafde kinderen. Ik draag graag mijn steentje bij voor de volwassenen die dit niet hebben mogen ervaren.

Welke rol speelt intelligent-zijn bij jou?

Misschien heb je geen idee hoe het bij jou zit. En, wat ik al zei, een cijfertje is niet waar het om draait. Het gaat erom hoe je je hebt ontwikkeld, welke vaardigheden je hebt aangeleerd, of je om kunt gaan met uitdagingen, etc. In het geval van hoogbegaafdheid komen er nog meer specifieke kenmerken bij die maken wie jij bent en hoe je jouw plek in de wereld inneemt. Welke rol speelt intelligent-zijn bij jou? Heb je daar al eens bij stil gestaan? Ik wil er nog meer over delen, dat kan allemaal niet in een keer. Vind je het interessant, blijf me dan volgen, er is nog zoveel meer 🙂

Online cursus ‘De keerzijde van intelligentie’

Met de gave online cursus over de keerzijde van intelligentie ontdek je of jouw (hoog-) intelligentie of hoogbegaafdheid je geluk in de weg staat. En hoe je dat kunt omdraaien natuurlijk!  Je kunt je hier gratis inschrijven voor de online cursus ‘de keerzijde van intelligentie’.

online cursus de keerzijde van intelligentie